20 september, 2017

NVVE


"Als je me maar niet in Huize Avondrood stopt."

We maken er grappen over.
Met humor overleef je je eigen dood.

Naast de chemo was een tegengif in de vorm van een forse dosis galgenhumor levensreddend.

Testamenten, levenstestament, NVVE.
We hebben het er druk mee, maar de hoge stappen zijn gezet.

Het (gratis) half uur met de consulent van de NVVE hadden we meer dan nodig.
Het geeft je een beter inzicht en de tips zijn zeer behulpzaam.

Vrijdag leggen we de documenten voor aan onze huisarts.
Dan hebben we rust.


De maatschappij vergrijst.
Wij zitten in het laatste kwartaal van ons leven.

Manlief vindt dat hij al enorm veel meer tijd heeft gekregen dan hij in 2002, toen de diagnose CLL werd gesteld, had verwacht.
Om ons heen vallen "de poppetjes" om.

Ik wil niet uitzichtloos, ondragelijk lijden.
Ik wil geen ontluisterende toekomst.

Ik wil, net als mijn tante B., met deskundige hulp op tijd rustig inslapen.
Humaan.
Waardig.
Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn geliefden.

Wat een zegening dat we in een land wonen waar we dit allemaal kunnen regelen.
*******

Geen opmerkingen: