12 maart, 2024

Bewogen dagen


De opening van het Holocaust museum werd overschaduwd en overschreeuwd door demonstraties.
Ik vond het zeer ongepast, intimiderend en bedreigend.

De opening van een museum is een niet politieke gebeurtenis.
Dat de NOS begon met de demonstraties vond ik stuitend. Ze eindigden er ook mee.

De verschikkelijk oorlog in Gaza en de Jodenvervolging in de tweede Wereldoorlog hebben niets met elkaar te maken.

In de synagoge was de herrie te horen. Dat maakte sommige mensen angstig.

Overigens vond ik het niet het juiste moment om op te roepen tot vrijlating van de gijzelaars. Dat deed president Herzog namelijk en daarmee kreeg de ceremonie toch dat politieke tintje.


Maar het boegeroep bij de voordeur van het museum deed mijn bloed echt koken. Een nabestaande verrichtte met zijn kleindochter en de koning de openingsceremonie.
Kijk eens naar de eerste (bovenste) foto: het is het onschuldige meisje dat langs een grimmige menigte naar een veilige plek gebracht wordt.


Het werd de zondagnacht van "Oppenheimer" met veel Oscars waaronder: ook voor Hoyte van Hoytema.


Met een mistig hoofd zit ik achter mijn laptop.
Gisteravond heb ik naar de hele serie van "De Joodse Raad" gekeken.

 Wat een indrukwekkende productie!!
Pierre Bokma is weergaloos als David Cohen, een van de voorzitters van de Joodse Raad. Je vergeet al snel dat het Pierre Bokma is.

Dat geldt trouwens voor alle hoofdrolspelers. Minder fortuinlijk vind ik de figuranten, maar storend is het niet.

De gebeurtenissen zijn authentiek neergezet, zonder romantiek of overbodige uitweidingen.


Wat treffend in beeld wordt gebracht is hoe de Duitsers stapje voor stapje verordeningen opleggen aan de Joodse bevolking in de hoofdstad.
Vernedering na vernedering volgen elkaar op en uiteindelijk is daar de volledige vernietiging.

Wat ik zo knap aan het spel van Bokma vind: hij (David Cohen) roept geen woede op, noch medelijden. Je ziet de worsteling wanneer hij steeds verder in het web van de bezetter verstrikt raakt.

De botsende momenten met zijn dochter Virrie, die veel Joodse kinderen gered heeft, zijn aangrijpend - zonder sentimenteel te worden.

Deze serie kleeft aan me, wetende dat antisemitisme zich weer volop manifesteert.

Ik moet snel naar het museum.
*****

10 maart, 2024

Kokker-ellen (69) - Salade met sinasappel, biet en gerookte eendenborstfilet


Het is deels van een kookprogramma, maar grotendeels van mijzelf.

Een heerlijke maaltijdsalade:
rucola of veldsla
gekookte biet
2 bloedsinasappels
rijpe avocado
1 eetlepel balsamicoazijn
3 eetlepels olijfolie
peper
zout
chilivlokken
ongezouten walnoten
eendenborstfilet

Rasp de schil van één sinasappel.
Maak een sausje van olie, azijn en rasp. Evt. wat sap erbij.
Peper, zout en chilivlokken toevoegen.

Snij biet in kleine blokjes en vermeng het met sukjes sinasappel (zonder vlies).

Kwestie van alle ingrediënten in een ruime schaal mengen, proeven (evt. op smaak brengen met kruiden) en de borden opmaken.

Glas rosé doet het hier prima bij.

07 maart, 2024

Waarom is het geen voorjaar in mijn hoofd?


Het huis staat vol bloemen.
Ik trakteer mijzelf iedere week. Dit zijn wat betreft bloemen de fijnste weken van het jaar.
 Maar liefst zeven vazen staan gevuld.
Albert Heijn is deze week zelfs goedkoper dan de markt.

De voorjaarsklassiekers zijn weer begonnen.

Ik heb voor het eerst de was buiten kunnen drogen.

Manlief heeft de hor in de deur geplaatst.

De extra warme winterjassen zijn gewassen en opgeborgen.

Ik ben de eerste caravanreis aan het plannen. Over vijf weken is het weer zover.


We hebben beiden nieuwe brillen aangeschaft: een financiële aanslag.

O ja, het GFT-bakje is een handzaam klein ding dat ook in de afwasmachine past.
Aangezien de container pal voor huis staat maken we er goed gebruik van.


Gisteren belandden er meteen drie stronken witlof (ook AH) in.


Vanavond eten we rode kool, maar eigenlijk vind ik het te winters.

Allemaal lentedingetjes zou je zeggen.
En toch ben ik niet in een bloemetjes en bijtjes stemming.

Oorlogen waar niemand een einde aan lijkt te willen maken, ruzies in eigen land, discriminerende demonstraties, ordeverstoringen, aanslagen, onrust bij bondgenoten, ..............

Het voelt alsof we, achtervolgd door onheil, het einde van een doodlopende weg hebben bereikt.
Omdraaien kan niet.

Het is de zwaarste beproeving sinds de Tweede Wereldoorlog.

Misschien vrees ik de verkiezingen in de VS nog wel het meest. Ik zie ook wel dat Biden veel te oud is en dat hij aan alle kanten stuntelt.

Maar Trump, die als een olifant door de porceleinkast gaat, is echt een gevaar voor wat er nog over is van de wereldvrede.
Van dat angst aanjagen lijkt hij te genieten. De conservatieve Amerikanen hebben helemaal niets met de rest van de wereld.

Europa wordt omsloten door dreiging en gedraagt zich vleugellam. 
Putin speelt in op onenigheid binnen de EU.

Macron zegt manschappen naar de Oekraïne te willen sturen waarmee hij de boel ongewenst op scherp zet.
De zwakke Scholtz manoevreert zich in onmogelijke posities en moet een lek bij de Duitse defensie zien te dichten.
Daar reageren de Britten weer woedend op.
Dus om nou te zeggen dat het lekker gaat......
*****
Nederland wacht met smart op een kabinet.

De kiezer was glashelder: het moet anders. Dat weerklonk duidelijk in de verkiezingsuitslag.
Maar ook de formatie lijkt op een doodlopende weg te zijn beland. Ik vrees voor nieuwe verkiezingen.

Ondertussen bezoekt de demissionair premier het ene na het ander NAVO-land, met succes.
Totdat Hongarije......
Nou, daar zal wel een aardig "relatiegeschenk" tegenover worden gesteld.

Want zo gaat dat in de politiek.
******

29 februari, 2024

Winkelen bij de opponent


Het is lang geleden dat ik echt voor mijzelf gewinkeld heb. Dus gaf ik het mijzelf als verjaardagscadeau.
In de stad had ik geen zin, in Hillegersberg wel - maar daarover later.

Eerst even een terugblik, passend bij bovenstaand nieuwsbericht.

>>In 1983 kwamen wij in Zierikzee te wonen. Een van de beste middenstanders in het toen nog leuke stadje was schoenenwinkel Verton.
De eigenaar, Lou Verton, leerden wij goed kennen. Hij kwam altijd tevoorschijn als hij me zag.
Een aardige, zeer gelovige man. En dat was het personeel ook.
Maar ook een man met een buitengewoon goed gevoel voor ondernemen.
Lou Verton is nog niet heel lang geleden overleden..<<

GESCHIEDENIS

In het jaar 1875 was de familie Verton, grondlegger van Omoda, al actief in de schoenenbranche. De (bet)overgrootvader van de huidige eigenaren was de schoenmaker van het Zeeuwse plaatsje Burgh en de dorpjes daaromheen. Gratis thuisbezorgen zat er toen al in bij de familie, want de schoenen werden met paard en wagen aan huis gebracht. De passie voor schoenen ging door van generatie op generatie. In 1961 opende vader Lourus Jan Verton samen met zijn vrouw Mina de eerste echte schoenenwinkel ‘Verton Schoenen’ in het Zeeuwse stadje Zierikzee. De winkel was enorm populair in de buurt. Dit kwam vooral door de goede service en grote collectie merkschoenen. Deze winkel was het begin voor het toekomstige Omoda. 

De kinderen van Lourus Jan en Mina Verton groeiden op met de schoenlepel. De extreme liefde voor schoenen én het helpen van klanten is hen ook met de paplepel ingegoten. En dat zorgde voor het gezamenlijke doel van het familiebedrijf, waar zoon Lourus Verton in 1987 officieel instapte. Met zijn komst opende de familie een tweede filiaal in Middelharnis (Goeree-Overflakkee). Snel hierna volgden de winkels in Vlissingen en Middelburg. Zo’n zeven jaar later, in 1994, koos ook zoon Wilhelm ervoor om de organisatie te versterken. In ditzelfde jaar opende Verton meer filialen en kwam de teller op zes. Het jaar 2000 was een belangrijk jaar in de geschiedenis van dit familiebedrijf, want het nieuwe Omoda-concept werd gelanceerd en maakte intrede in de schoenenmarkt. In de jaren daarna werden meer vestigingen geopend. Denk aan: Bergen op Zoom, Breda, Dordrecht, Gouda, Hellevoetsluis, Ridderkerk, Roosendaal en Terneuzen. 

In 2007 was het tijd voor een nieuwe uitdaging: de onlineshop. Die bleek zo’n succes dat er nog meer onlineshops werden toegevoegd. België en Duitsland kregen een eigen webshop in 2010. Sinds 2012 kunnen ook Franse fashion-liefhebbers bij Omoda terecht en in 2014 werd de Oostenrijkse markt verrijkt met Omoda.at. Ook de stenen winkel van Omoda is internationaal gegaan. In 2013 werden de deuren geopend van het filiaal in de Belgische fashionhoofdstad Antwerpen. Deze winkel werd als eerst helemaal in de nieuwe Omoda-stijl ingericht. Dat betekent luxe, zwarte en gouden tinten en schoenen in een ruime opstelling. De overige winkels worden sindsdien ook omgetoverd en zijn nu bijna allemaal voorzien van die fijne Omoda-sfeer. Door deze enorme groei werd het hoofdkantoor van Omoda veel te klein. Oftewel, tijd om de collega’s die daar werkten van een nieuw gebouw te voorzien. Sinds 2014 is het hoofdkantoor gevestigd aan de Ruigendijkweg in Zierikzee. Het pand ademt passie voor fashion en is luxe en modern ingericht.  
 
In 2017 diende de vijfde generatie zich aan. Helemaal volgens traditie, maar natuurlijk ook met een frisse blik, startten Marlinde Baan-Verton en haar man Jan Baan in het familiebedrijf. Niet veel later, in 2018, sloot ook Lourus-Jan Verton junior aan. In 2021 werden zij alle drie mede-eigenaar van Omoda, naast hun (schoon)vader Lourus en zijn broer Wilhelm. 

In Rotterdam is Van den Assem altijd de schoenenzaak geweest. Ik schrok dan ook toen Omoda zich vlak om de hoek op de Karel Doormanstraat vestigde.

Gisteren las ik dat Omoda Van den Assem heeft overgenomen en vanmiddaag was ik schoenen aan het passen in Hillegersberg (daar koop ik liever dan in het centrum).
Met de verkoopster had ik het over overname en dat ik het jammer vond dat het financiel onvermijdelijk was. Zij voegde eraan toe dat er, in tegenstelling tot de familie Verton, geen opvolging is.
Toen kwam er een mevrouw binnen met een doosje van banketbakkerij Specker (dus uit de stad). Mijn verkoopster reageerde allerhartelijkst en vertelde me even later dat het de filiaalleidster van Omoda-centrum was.

De andere verkoopsters kwamen nu ook tevoorschijn. Ik haalde herinneringen aan Verton Zierikzee op, wat tot een gezellig gesprek leidde.
Wel uitte ik mijn zorgen: "Blijft Van den Assem de merken verkopen die ze nu verkopen en blijft de koopzondag gehandhaafd??"

Want ja - Omoda eerbiedigt de zondagsrust. 
Maar daar komt verandering in. Zelfs het Omoda filiaal gaat op zondag de deuren openen.
En Van den Assem behoudt zijn merken.

Ik had het niet eens in de gaten maar de verkoopster wees mij op de handige Omoda tas die ik bij me had. "Daar moeten we wat tegenover zetten," zei ze terwijl ze twee dozen in een Van den Assem tas stopte. En ik kreeg nog een extra boodschappentas erbij.

Het voelt altijd een beetje als verraad wanneer ik zo geniet van het shoppen in Hillegersberg, maar er zijn zoveel meer mogelijkheden.

De Lusthofstraat valt in het niet vergeleken bij winkelcentra Beethoven, Weissenbruchlaan en Bergsche Dorpstraat.
De Kralingse middenstand toont echt armoedig bij Hillegersberg. 

Wat loop ik daar te genieten van de heerlijke kaaswinkels, goede bakkers, mooie modezaken, mega AH, grote Hema en nog veel -en veel meer.
Hillegersbergers zijn mondainer dan Kralingers en geven meer geld uit.

Ik blijf erbij dat er niets boven wonen in Kralingen gaat: aan de Maas, aan de Kralingse Plas, het bos, op loopafstand van de stad.....

Maar qua middenstand gaat er niets boven Hillegersberg.

Zo koop ik al sinds mijn jeugd mijn brillen op de Oudedijk, maar met de laatste twee monturen ben ik, ondanks goede service, nooit blij geweest. Te weinig keuze naar mijn zin.

Dus, na de geslaagde kaas -en schoenenaankopen gaf ik Peter Akkerman op de Weissenbruchlaan een kans.
Mijnheer Akkerman, een man op leeftijd, hielp mij. Hij luisterde goed naar mijn wensen.
Binnen tien minuten had ik mijn bril gevonden.


De sterkte blijft gelijk en met zijn opmerking "u heeft de oogdruk van een gezonde jonge vrouw" stemde hij mij oprecht gelukkig.

Wat me direct opviel in de grote winkel was een kennel waarin een politiehond lag te slapen. Dat is helaas nodig, zo vertelde de eigenaar van deze exclusieve optiek mij.
De hond is een effectieve beveiliger.

Dat had de oprichter Jan-Willem Akkerman, die vanaf de wand de winkel in de gaten houdt, in 1931 ook niet kunnen vermoeden.
******

28 februari, 2024

In de bloemen


Vandaag is uw blogster weer een jaar ouder geworden.
Manlief verraste mij vanmorgen met een grote bos tulpen van een tamelijk dure bloemist. 
“Je vindt ze vast niet mooi,” zei hij terwijl ik ze uit het papier haalde.

Manlief moest bloed laten prikken en ik zette de bloemen in een vaas.
U begrijpt dat ik dit niet pikte.

Je opzadelen met uitgebloeide tulpen.
Ik ben direct naar de winkel gereden.


De verkoopster herkende de tulpen meteen en bekende schuld.


Ik mocht zelf andere tulpen uitkiezen.
De winkel staat trouwens vol met “open” bloemen, iets wat ik nooit koop.


Met Jacky wandelde ik door “het parkje” waar het voorjaar zich langzaam maar zeker vertoont.


Vlak na Oud en Nieuw had ik al gezien dat een van de mooie bruggetjes zwaar beschadigd was geraakt door vuurwerk.


Ook in deze lommerrijke wijk is er grote overlast van lachgasgebruikers.

Weinig te lachen voor de bewoners van deze miljoenen huizen.
******
 

22 februari, 2024

Geen pannenkoeken maar poffertjes


Niet alleen de Meent is opgepimpt tot een sjieke, gezellige winkelstraat.
Ook de Pannekoekstraat is niet te versmaden, Mijn stomerij zit er, dus daarom kom ik er regelmatig.

En iedere keer kijk ik mijn ogen uit.
De etalages zijn uitnodigend.


Deze winkel kende ik nog niet.
Het is niet spectaculair hoor: jaca van zanten is vele malen beter en heeft ook verse producten.


Poffertjes eten in dit karakteristieke paviljoen was in mijn jeugd een feest.
Het gebouw uit 1954/55 van de vrij onbekende architect Nefkens heeft meerdere namen gehad: Bongers, Dutch Diner..

Maar de oer-Rotterdammers zullen er zeker herinneringen aan hebben als een voorbeeld van de wederopbouw.

Vandaar dat het Cuypersgenootschap zich hard maakt dit bijzondere achthoekige gebouw op de monumentenlijst te krijgen.
******

17 februari, 2024

Vlijtige zaterdag


Zaterdag is voor mij altijd een "doe-dag."
De was van de hele week wordt gedaan, de bedden verschoond en als het moet pak ik een poetsdoek.

Nu was ons Zaans klokje al tijden een doorn in 't oog. Vooral mijn oog.

Koperpoets deed helemaal niets. Alles wat koperkleurig moet zijn was zwart.

Nu kijk ik veel naar Britse middagprogramma's zoals "Clean it fix it."
Mensen die van hun huis een smerige puinhoop hebben gemaakt roepen de hulp van de BBC in en binnen 24 uur wordt hun woning opgekalefaterd.

Mijn interesse gaat vooral uit naar het schoonmaakwerk, aangezien de Carabische poetster geen chemische middelen gebruikt, maar alles blinkend schoon krijgt.

Met haar middeltjes ging ik vandaag de klok te lijf.


De gewichten knapten aanzienlijk op met staalwol.
Zie het verschil eens: links gedaan - rechts moest nog.  


Ik mengde baking soda met afwasmiddel en een klein beetje schoonmaakazijn. Zij gebruikt altijd witte azijn, maar dat kon ik niet krijgen.
Daar legde ik de klokstukken in.

Let wel: vanwege de krachtige werking (kan in een container ontploffen) wordt schoonmaakazijn in combinatie met baking soda afgeraden!!!


Er kwam veel vuil vanaf.
De kettingen van de klok heb ik voorzichtig met staalwol behandeld.
Je zag het opknappen.

En kijk eens hoe schoon de ooit grauwe emmer geworden is.


Even het hout in de was zetten en klaar is El.

Met het eindresultaat ben ik zeer tevreden.
Het is niet perfect, maar voor een klokje van deze leeftijd ziet hij er weer piekfijn uit.